Gods barmhartigheid met hypocriete harten.
‘Het zou mij erg teleurstellen als een van onze teamleden zoiets deed,’ zie een cricketspeler. Hij doelde op een Zuid-Afrikaanse speler die in 2016 tijdens een wedstrijd vals gespeeld had. Maar slechts twee jaar later werd juist die speler betrapt op een vrijwel identiek geval van vals spelen.
Wie ben ik?
Dave genoot van zijn baan, maar al geruime tijd werd hij een heel andere kant op getrokken. Nu stond hij op het punt om zijn droom te vervullen en de zending in te gaan. Maar merkwaardig genoeg sloeg juist toen de twijfel toe.
Wat het ook kost
De film Paul, Apostle of Christ geeft een onbevreesde kijk op de vervolging die de eerste christenen meemaakten. Zelfs in de bijrollen is te zien hoe gevaarlijk het in die tijd was om volgeling van Jezus te zijn. Zo werden enkele personages in de aftiteling aangeduid met benamingen als ‘Gegeselde vrouw’ of ‘Gegeselde man’ en ‘Christelijke slachtoffers 1, 2 en 3’.
Terug in de strijd
Als kind slingerde ze haar ouders bijtende woorden toe. Op dat moment kon ze nog niet weten dat dit haar laatste interactie met hen zou zijn. Nu, na jaren van psychologische hulp, kan ze het zichzelf nog steeds niet vergeven. De gevoelens van schuld en spijt verlammen haar.
Boeven redden
De stripheld is nog nooit zo populair geweest. Alleen in 2017 al zijn er zes films verschenen met een superheld in de hoofdrol, met een totale opbrengst van vier miljard dollar uit de kaartverkoop. Maar waarom zijn dit soort grote actiefilms zo populair?
De kern van het vasten
De honger knaagde aan mijn zenuwen. Mijn mentor had me aangeraden om te vasten om me op God te focussen. Maar terwijl de dag voortschreed, begon ik me af te vragen hoe Jezus dat ooit veertig dagen lang had volgehouden. Ik had er moeite mee om op de Heilige Geest te vertrouwen, van wie ik verwachtte dat Hij me vrede, kracht en geduld zou geven. Vooral geduld.
Verlangen in steen
‘Ah, elke pier is een verlangen in steen!’, zo luidt een regel in het Portugese gedicht ‘Ode Marítima’ van Fernando Pessoa. De pier die Pessoa bedoelt staat voor het gevoel dat je kunt hebben, wanneer een schip zich langzaam maar zeker van je verwijdert. Het vaartuig vertrekt, maar de pier blijft achter als een blijvend monument van hoop en dromen, vertrek en verlangen. Met pijn herinner je je wat je kwijt bent, en waar je net niet meer bij kunt.
Op het moment
De deur van de ambulance werd gesloten en ik lag erin. Buiten stond mijn zoon te bellen met mijn vrouw. Vanuit de dichte mist riep ik hem. Zoals hij zich dat moment herinnert, zei ik heel traag: ‘Zeg tegen je moeder dat ik heel veel van haar houdt.’
Maar dan een symbool
Topbasketballer Jordan Bohannon stond op het punt om geschiedenis te schrijven voor zijn team van de Universiteit van Iowa. Hij had de kans om met zijn vrije worp een recordaantal punten te maken en het oude record van vijfentwintig jaar eerder te verbreken. Maar hij miste de worp met opzet. Waarom deed hij zoiets? Vijfentwintig jaar eerder, in 1993, had Chris Street van Iowa zijn record van vierendertig vrije worpen achter elkaar gehaald, maar slechts enkele dagen later kwam hij bij een verkeersongeval om het leven. Bohannon koos ervoor om de herinnering aan Street levend te houden door diens record niet te verbreken.
De strijd
De granaten van de vijandelijke artillerie vielen met zware klappen om hem heen, terwijl de jonge soldaat vurig bad: ‘Heer, als U me hierdoorheen helpt, dan ga ik naar de bijbelschool waarvan mijn moeder zo graag wil dat ik erheen ga.’ God verhoorde dit zeer gerichte gebed. Mijn vader overleefde de Tweede Wereldoorlog, ging studeren aan het Moody Bible Institute en werkte zijn hele leven voor de Heer.
Proberen indruk te maken
Toen een klas met studenten op een culturele excursie ging, herkende de docent een van zijn beste leerlingen bijna niet. In de klas had ze altijd hoge hakken van bijna dertig centimeter aan, die ze onder haar lange broek verstopt hield. Nu had ze wandelschoenen aan en bleek dat ze maar net boven de een meter vijftig uitkwam. ‘Met hakken ben ik zoals ik wil zijn,’ zei ze lachend. ‘Maar met schoenen ben ik zoals ik ben.’
Een dag als alle andere?
In zijn boek Christmas Every Day vertelt de Amerikaanse schrijver William Dean Howells over een meisje dat haar liefste wens vervuld ziet. Een verschrikkelijk jaar lang is het elke dag Kerst. Op de derde dag begint de feestvreugde al af te nemen. Al snel haat iedereen snoep. De kalkoen wordt met uitsterven bedreigd en is niet meer te betalen. Niemand is nog blij met de cadeautjes die hij krijgt; overal stapelen ze zich op. Mensen beginnen boos tegen elkaar uit te vallen.
